یکی از راههای بررسی رشد جامعه بر اساس تعداد کتابخانه و کتابخوانها و میزان هزینه های دولت در زمینه ی آموزش و اطلاعات عمومی می باشد. دولت جمهوری اسلامی ایران بخش بزرگی از بودجهای تربیتی و آموزشی کشور را به مدیریت، ساخت و احداث مراکز مذهبی و ترویج آن اختصاص می دهد.(هم چون مساجد، حوزه های علمیه، امام زاده ها،اماکن متبرکه، حسینیه و فاطمیه و …) در شرایطی که نیاز جامعه به آگاهی در خصوص حقوق ذاتی و حقوق شهروندی می باشد. در این خصوص به نظر رسید که با مقایسه ی اماکن مذهبی و آموزشی شاید بتوان به نتایجی رسید. منوچهر شفایی -پژوهشگر و فعال حقوق بشر- در جلسه ی ویژه ی کانون دفاع از حقوق بشر در ایران به موضوع کتابخانه، مساجد و امام زاده پرداخته است.
اکتبر 23
سخنرانی در خصوص حق آزادی بیان اندیشه
آزادی بیان یعنی آزادی اندیشه و عقیده؛ به مفهوم دیگر آزادی بیان ابزاری است برای رساندن اندیشه و عقیدهای به دیگران. در مقدمهٔ اعلامیه جهانی حقوق بشر ظهور دنیایی که در آن افراد بشر در «بیان عقیده» آزاد و از ترس فارغ باشند، به عنوان بالاترین آرمان بشری اعلام شدهاست. آزادی بیان معیاری اساسی برای هر نوع جامعهٔ چند صدایی و دموکراتیک است. نقض این آزادی همواره به نابودی سایر موازین حقوق بشر منجر میشود. آزادی بیان در کشورها مفهوم حق انحصاری ذاتی است که بهطور عمومی بدون ترس از سانسور یا مجازات صدق میکند. حقی که متاسفانه در ایران نه تنها ذاتی به شمار نمی آید، بلکه از انسان با استفاده از تهدید و شکنجه سلب شده است.